"Sevgili oğlum Temel... Senin hızlı okuyamadığını bildiğim için mektubu yavaş yavaş
yazıyorum... Artık senin büyük şehre gittiğin sırada yaşadığımız evde yaşamıyoruz. Baban bir
gazetede, "İnsanların başına genellikle evlerinin iki kilometre civarındaki bölgelerde kaza
geldiğini" okumuş; o yüzden taşındık... Sana yeni adresi veremiyorum, çünkü yeni evimizde
bizden önce oturan hemşerilerimiz, taşınınca adresleri değişmesin diye kapı numarasını söküp
götürmüşler... Bu evde banyoda garip bir çamaşır makinesi var. Geçen gün içine dört gömlek
koydum, çalıştırmak için duvardaki zinciri çektiğimden beri bir daha gömlekleri göremedim.
Geçen hafta sadece iki kez yağmur yağdı. İlki üç gün, ikincisi ise dört gün sürdü... Benden
istediğin yeleği postaya verdim.
Ancak, halan o koca düğmelerle paket çok ağır olur' deyince düğmeleri kopartıp yeleğin cebine
koyduk. Orada bulabilirsin...
Not: Sana biraz da para gönderecektim, ama zarfı bir kere yapıştırmış bulundum...
Sevgiler...
Annen"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder